Een jaar of acht geleden was ik met mijn hoogbejaarde tante in het ziekenhuis. ‘O, bent u de mantelzorger?’, zei een mevrouw in het wit. ‘Nee, ik ben haar nichtje’, zei ik voor ik er erg in had. Meer dan 50 jaar was ik haar nichtje geweest en nu kreeg dat opeens een andere naam door de buitenwereld.
Ik denk dat Gerdina Euser-Berghout een vergelijkbare ervaring gehad zou hebben. Eens per jaar ging ze op bezoek bij haar tante Lee, maar door afnemende krachten werd ze opeens dé steun en toeverlaat van tante Lee. Mantelzorger zouden we dat nu noemen. Ze deed het omdat ze om haar tante gaf. ‘Liefde, zorg en plichtsbesef’, zegt haar zoon Bert daarover. Dine maakte er aantekeningen over in haar agenda. Na bijna veertig jaar zijn die een boek geworden: Beschimmeld brood en dichte gordijnen.
Haar zoon zag dat zijn moeders aantekeningen voor anderen van belang konden zijn en nam contact op met uitgeverij Anderszins. Als uitgever zag ik de waarde van haar verhaal. Zonder opsmuk en bijbedoelingen heeft nichtje Dine haar belevenissen met tante Lee opgeschreven. Tante Lee wil niet naar een tehuis, maar hoe houdt Dine dit vol? Een uniek en toch herkenbaar verhaal.
Zo verschijnt op de dag van de mantelzorg 2020 een licht verhaal over een zware tijd. Een lief boekje van een vrouw die gewoon deed wat haar hart haar ingaf.
Fiet van Beek, uitgever
10 november 2020