Een ontlading was het feest in Amerongen rond het verschijnen van de debuutbundel van Marie Brummelhuis ‘Nee, niet weer over vlinders‘. Na zo lang geen boekpresentaties en feestjes, was het een dubbel feest met Marie Brummelhuis als stralend middelpunt. Lovende woorden van Ingmar Heytze bij wie ze in 2019 een schrijfcursus volgde. De eerste van al zijn cursisten die het zo ver schopt, vermoedde Ingmar. Hij typeerde haar als iemand die gaat zitten als de rest gaat staan, maar niet uit dwarsigheid: ‘Zij weigerde om ergens handig in te worden, trucjes te leren, door hoepels te springen. Er klopte eigenlijk niks van die gedichten en toch werd iedereen er avond aan avond door gegrepen, ingesponnen, opgevreten. Door haar weet ik: er zijn geen regels en toch is poëzie geen chaos.’
En: ‘Als ik iemand niets maar dan ook niets hebben kunnen leren is het Marie Brummelhuis. Volgens mij heeft nooit iemand haar iets kunnen leren. Daar is ze het type niet voor. Juist die wonderbaarlijke, Teflon-achtige eigenschap heeft ervoor gezorgd dat het zo’n geweldige bundel is geworden. Het zijn stuk voor stuk fantastische, noodzakelijke gedichten en het enige bezwaar dat ik tegen deze bundel heb is dat ik hem uit heb.’
De middag werd muzikaal opgeluisterd door sing a songwriter Siebe Palmen, die onder meer de titelsong Zo zijn dromen niet gebouwd van zijn nieuwste EP ten gehore bracht. Maries prachtig debuut ging als zoete broodjes over de toonbank.