Blog van Jolanda Stellingwerff, auteur van Durven vragen
In mijn werk bij stichting Kringwijs gaat het er steeds weer over: delen hoe het gaat met de mensen om je heen maakt het leven makkelijker en leuker. Gaat het even niet zo goed? Vraag vrienden, familie, collega’s om met je mee te denken.
Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar dat is het helemaal niet. Net als ik, vinden veel mensen het behoorlijk ingewikkeld om zorgen te delen. In moeilijke tijden of slechte dagen, wil ik niet miepen, anderen niet lastigvallen en vind ik dat ze wel wat beters te doen hebben. Bovendien: ik weet toch zelf het beste wat nodig is? Alleen nu even niet?
Voor het boek Durven Vragen hebben mijn collega’s en ik met heel wat ouders gesproken. Die ouders hebben maar twee dingen gemeen: ze wonen in Amsterdam en hebben kinderen. Verder is alles anders. We vroegen hen met wie ze opvoedvragen delen, wat ze voor zich houden en wat ze doen als de opvoeding moeilijk of spannend wordt.
‘Om hulp vragen vond ik altijd erg moeilijk. Open en bloot dingen bespreken waar ik tegenaan liep ook’, vertelt een alleenstaande moeder met een 7-jarige zoon. ‘Dingen over mezelf deel ik niet zo makkelijk’, zegt een moeder met twee dochters. Ze vertelt ook dat ze probeert niet te wachten tot haar emmer helemaal vol is en overstroomt.
Dat herken ik wel. Gelukkig dat de mensen om mij heen inmiddels ook aardig getraind zijn in meedenken met de mensen om hen heen. Dus op zo’n slechte dag krijg ik al snel de vragen om mijn oren: Hoe is het met je, wat heb je nodig, kan ik even met je meedenken? >>>vervolg tekst onder afbeelding>>
Daar leer ik van. Net als van al die ouders die in Durven vragen aan het woord komen. Het zijn mensen met totaal verschillende achtergronden. Ze vertellen hoe zij hun vragen wel of niet delen met elkaar en met familie, hoe zij anderen over de streep trekken om dingen te delen en hoe ze het van huis uit gewend zijn. Verrassend vond ik wat een vader zei die in Italië is geboren: ‘De buren hier zijn heel vriendelijk. Er is een gemeenschapsgevoel, dat vind ik echt Nederlands. In Italië is het niet zo makkelijk om steun te krijgen. Daar regel je alles in de familie.’
Opvallend is dat veel van de geïnterviewde ouders graag meedenken met een ander of hulp bieden, terwijl ze het lastig vinden om zelf hulp te vragen. Ook dat komt mij bekend voor. Op mijn mindere momenten vergeet ik wel eens dat ik die ander die dichtbij me staat eigenlijk een groot plezier doe als ik even om hulp of steun vraag.